Deadline stress

Ik hik er enorm tegen aan en dat heb ik nog nooit gehad. De moed zonk dan ook in mijn schoenen. Drie verhalen in een jaar produceren zodat lezers volgend jaar kunnen binge-readen: achterelkaar door smullen van een serie.

Ik had geen rekening gehouden met de drukte op mijn werk, de drukte in mijn gezin en de drukte in mijn hoofd. Maar ik ben geen opgever. Althans, dat ben ik nooit geweest. Tot gisteren. Gisteren ging ik even kopje onder. En wat doe ik dan? Dan schakel ik hulptroepen in. Ik stuurde een appje naar Aline van Wijnen met de woorden:

“Pas 23000 woorden en ik moet er 45000 voor het boek over de bloemen, het lijkt onmogelijk, ik lijk wel een slak! Hellup!”

 ‘Wanneer moet dit deel af zijn?” Was haar wedervraag.

‘April!” Schreeuw ik als het ware terug.

En dan komt het…haar antwoord:

“Gaby Rasters die ik ken schrijft makkelijk 22000 woorden binnen een maand. Ben jij dat?”

Ik stuurde haar een hartje terug. Ja, want dat ben ik. Ik ben die Gaby Rasters. Vanmorgen opgestaan en mezelf het doel gesteld om 1500 woorden per dag te schrijven en dan ben ik rond 14 maart gewoon klaar. Ruim voor de deadline. Just do it! Geen smoesjes of afleidingen! (zoals het nieuwe boek van Aline!! Wat een prachtig boek en eigenlijk wil ik dat gaan herlezen, maarja, ik heb nu een afspraak met mezelf!)

Dankzij de woorden van Aline heb ik mezelf onder mijn kont kunnen schoppen. Heb ik weer perspectief en heb ik mijn schrijfwerk verdeeld in behapbare brokjes. Heerlijk, dat helpt. Zelfs nog tijd om deze blog te schrijven ?.
Mijn tip mocht je net als ik even vastlopen of door de bomen het bos niet meer zien? Bel een vriend of vriendin, haal adem en komt tot rust.

p.s. ja, dit is maar een kort blogje van mij, maar zie hierboven: ik heb een deadline te halen :-). Hebben jullie dit soort inzinkingen ook wel eens??

O ja, die zijn er. Gelukkig niet regelmatig, maar soms gaat er wat mis. Opstaan en weer door. Klinkt simpel, maar is het niet altijd.

O ja! Herkenbaar! ;) Ik heb deze week een hele drukke week en tussendoor probeer ik verhuisdozen in te pakken, te lezen, mijn blog, toffe projecten waar ik eigenlijk ook graag aan werk en de deadlines bij mijn opdrachtgever. Kortom... ik verdronk vorige week ook. 

Mijn beste vriendin appte toen ik haar over mijn week vertelde: en wanneer ga je rusten, plezier hebben en ontspannen? 
Ik zo: oja! Dat was ik even vergeten in te plannen.. 

Soms zijn vriendinnen zo waardevol <3 

Je kan het lieve Gaby!!!

En hoe staat het nu? Loop je op schema?

Ik heb het gehaald! Ruim voor de deadline! Joehoeeee! Ik heb een schrijftempo gevonden, 1500 woorden per dag, met gemak en toen ging het als een trein. Klaar! Next!

Ohh, door jouw blog moet ik denken aan de tijd waarin ik een serie van 3 Tina-toppers moest schrijven. Ik was veel te druk en ik werd ook nog ziek. Met hoofdpijn heb ik – in bed liggend – het tweede deel geschreven. De serie ging/gaat over een rijk meisje dat niet wil dat haar (arme) vriendje doorkrijgt hoe rijk ze is.
Na het inleveren van het 2e deel, realiseerde ik me dat het geheim waaromheen ik het plot had gebouwd, AL BEKEND WAS IN HET EERSTE DEEL!! Dit was de ergste, grootste shock in mijn carrière!
Ik was al zo druk en nu moest ik het manuscript compleet herzien!! Maar: zelfs dat kwam goed en het is een heel leuke serie geworden, poe. Dusseh, shake hands, Gaby! ?