Hoe werkt het schrijven van een boek bij mij?

Ik vind zoiets fascinerend, omdat het bij elke schrijver weer anders in zijn werk gaat. Iedereen heeft zijn eigen schrijfproces, routine en manieren. Op de manier waarop iemand het doet kan veel zeggen over diegene. En daarbij vind ik het leuk om er wat van te leren. Je kunt altijd weer iets opsteken van iemand anders z’n schrijfmanieren.

Het leek me leuk om vandaag eens uit te lichten hoe ik het schrijven van een boek aanpak. Let op: dit verschilt ook weer een beetje per boek en wordt ook anders met de jaren. Vroeger deed ik het weer heel anders dan nu. Maar dit is hoe ik het in grote lijnen aanpak:

- Het begint natuurlijk altijd met een idee. Ideeën ga ik nooit zelf zitten te bedenken, die komen altijd uit zichzelf. Alsof ze willen zeggen: ‘Schrijf mij op’. Zo heb ik een lijstje met wel twintig ideeën opschreven staan.

- Vaak heb ik op dat moment nog niet de tijd of de ‘urge’ om dat verhaal op te schrijven. Klinkt misschien een beetje zweverig, maar soms voelt het nog niet als de juiste tijd om aan dit verhaal te schrijven en geef ik eerst andere projecten de voorrang. Dus schrijf ik op dat moment alleen de samenvatting op waar het verhaal over moet gaan. Ik zeg altijd: een nieuw idee is een soort ‘filmtrailer’ in mijn hoofd. Ik weet waar het in grote lijnen over gaat en sommige kleine stukjes (zoals scènes of zinnetjes) zitten er al, maar ik heb nog geen idee hoe het hele verhaal eruit ziet.

- Als ik dan eindelijk voel dat ik aan dit verhaal ‘wil’ schrijven (en soms is dat meteen, soms duurt het veel langer), schrijf ik ofwel meteen aan hoofdstuk 1, of schrijf ik eerst alvast wat scènes op die ik al in mijn hoofd had zitten. Meestal is het de tweede. Dat wat erin zit, moet er eerst uit.

- En dan, als ik daadwerkelijk ga beginnen met schrijven, begin ik maar gewoon met schrijven en dan zie ik wel waar het schip strandt. Zoals ik al zei schrijf ik eerst een korte samenvatting van het verhaal, en daarna begin ik echt meteen bij hoofdstuk 1. Ik maak vooraf eigenlijk bijna nooit een tijdlijn van het plot en hele personagedossiers. Ik moet altijd eerst al een tijdje geschreven hebben om personages echt te ‘leren kennen’. Vroeger deed ik het wel, toen ik nog wat meer onervaren was. Dat was een fijne houvast. Nu weet ik wat beter hoe ik het moet doen.

- Mocht ik een keer vastlopen en niet weten hoe het verder moet gaan in het verhaal, pas dan maak ik een tijdlijn. In dit hoofdstuk gebeurt dit, daarna gebeurt dat, and so on totdat ik bij het einde van het verhaal ben. Het einde weet ik vaak wel, dus dat is niet zo moeilijk.

- En dan is het verhaal eindelijk af, en kan het herschrijven beginnen. Het ligt aan het verhaal of ik het schrijven van de eerste versie leuker vind of het herschrijven. Bij Kwetsbaar verliefd vond ik het herschrijven leuker, maar er zijn ook veel verhalen waarin ik echt met veel plezier aan de eerste versie heb gewerkt en gewoon echt niet wist hoe ik het herschrijven moest aanpakken.

Het belangrijkste voor mij is luisteren naar mijn gevoel en plezier beleven in het schrijven. Vaak is het verhaal in mijn hoofd al af, maar hoeft het alleen nog geschreven te worden. Ik ben nu wel benieuwd hoe mede-schrijvers hun schrijfproces aanpakken. Altijd leuk om te weten!

Liefs,
Lianne

Wat leuk om te lezen, Lianne! Ik zal binnenkort mijn werkwijze eens noteren, daar heb ik wat meer tijd voor nodig dan ik nu heb, haha! 😅

Dit vond ik leuk om te lezen :D 

Wat bijzonder om zo meegenomen te worden in jouw schrijfproces, Lianne. Zo klinkt het ook erg makkelijk. En toch lijkt het me verdomde lastig!! Ik denk wel eens: zal ik ook eens? Maar nee, ik geloof niet dat ik daar helemaal voor geschikt ben. (Of misschien ben ik er gewoon niet stoer genoeg voor! 😉)

Wat leuk, we hebben dus twéé schrijvers onder de bloggers! @biancabrummelhuis2​ en @eliseprins​. Nu willen we ze aansteken om daarmee door te gaan, hè @liannereijntjes​? 😃